Vooraf
12/11/2013 - Waar plaats ik mezelf na enkele observatielessen?
De leraar als begeleider van leer- en ontwikkelingsprocessen. Oftewel, de leraar die in staat is een groep te lezen en hiervoor gepaste leerinhouden te kiezen, deze omzetten in leeractiviteiten, aangepaste werkvormen vinden, een krachtige leeromgeving te creëren om zo leer- en ontwikkelingsprocessen op te zetten, deze begeleiden en ondertussen de observatie en evaluatie voorbereiden.
Euh.. Dat klinkt als een superman-leerkracht!
En dit is nog maar één van de tien functionele gehelen ..
Ik moet toegeven dat de moed mij even in de schoenen zakt.
Misschien even nadenken wat ik denk dat ik wél al kan..
- Ik heb veel ervaring in groepen lezen. Ik voel ook dat hier mijn kracht ligt. Zijn cursisten / leerlingen betrokken? Waarom wel/niet? Wat hebben ze nodig om wel betrokken te geraken? Of waar hebben ze nood aan op dit moment?
- Leerinhouden kiezen (ontwikkelen) en hier een gepaste leeractiviteit voor ontwikkelen. Hoe vertaal ik wat ik wil meegeven in een kader, of een taal die geschikt is voor mijn doelpubliek?
- Methodieken en werkvormen ontwikkelen en on-the-spot aanpassen waar nodig. Moet ik mijn werkvorm aanpassen of als begeleider enkel een klein ingreepje doen?
- Een krachtige leeromgeving opzetten. Dit door zowel mijn opbouw en gekozen methodieken, als door mijn begeleidershouding waarin ik steeds probeer iedereen persoonlijk te betrekken en dicht op hun vel te zitten om zo beklijvend leren te bereiken.
- Proces en product evalueren. Als de inhoud en werkvorm in mijn vingers zitten, krijg ik alle tijd om het proces van de cursisten / leerlingen te observeren en waar nodig kleine ingrepen te doen om hun leerproces nog krachtiger te maken.
Dit alles vertel ik natuurlijk over mijn expertise in het vormingswerk. De aangereikte leerinhoud en de daarbij horende leeractiviteiten en werkvormen liggen op voorhand vast, ik ken ze ondertussen door en door en weet van welke oefening exact waarom we die doen. Dat helpt.
Als leerkracht ken ik de inhouden, de leerdoelen,.. niet zo duidelijk. Ook de cultuur van een school verschilt van die van een cursus, dit maakt het ongetwijfeld moeilijker om groepen goed te lezen en noden te detecteren. Voor mij zal het dus veeleer een interessante oefening worden om enerzijds aan de slag te gaan met de leerinhouden en de vertaling ervan naar een krachtige leeromgeving en anderzijds mij in te werken in deze schoolcultuur en hier mijn eigen weg in te zoeken.
Ik ben benieuwd!
17/06/2014 - Tijd voor een eindreflectie
Interessant om het erover te hebben. Ik denk dat dit functioneel geheel het meest geëvolueerd is bij mezelf. Van een 'stoutejongens'houding in vormingswerk naar een regisserende 'ik-weet-exact-waar-ik-naartoe-wil' expert-houding die in het onderwijs gewenst, maar ook nodig blijkt. Niet dat ik mezelf al deze credits wil toeschrijven. Ik bezit deze competentie nog niet, maar ik heb doorheen mijn drie stages veel geleerd. Ik heb langzamerhand controle gekregen over de processen die ik met mijn leerlingen wou doorgaan. In mijn tweede stage, maar vooral tijdens mijn derde stage heb ik enorm veel technische kneepjes van het vak bijgeleerd. Technisch-instrumentele reflectie, en daar vervolgens iets mee doen, heeft voor mij duidelijk vruchten afgeworpen. Doorheen mijn stages begon ik duidelijk af te bakenen wat mijn leerinhoud was, op welke manier (via welke didactische werkvormen) ik dit wou aanbrengen aan de leerlingen en hoe ik deze dan exact en concreet moest opzetten. Het voorbeeld van mijn bord-gebruik
19/06/2014 - Oei, ik merk dat er een heel stuk reflectie is weggevallen.
Dat is behoorlijk jammer, want ik had er goed aan gewerkt. De miserie van software af en toe, of onhandige gebruikers ervan..
Enkele nieuwe gedachtenkronkels dan maar.
(sorry als de kwaliteit nu lager ligt, maar opnieuw reflecteren is zo onnozel)
Eergisteren schreef ik in mijn reflectie dat deze competentie misschien wel het meest geëvolueerd is bij mezelf, en vervolgens hang ik een positief verhaal over mezelf op. Toch zijn de zaken die onder dit functioneel geheel horen, wat me mischien wel het meest onzeker heeft gemaakt. In mijn voorafgaande reflectie, klonk ik vrij zeker van mezelf.
Toch enkele andersoortige evoluties:
Ik sprak in mijn anticiperende reflectie over het kiezen van leerinhouden en hiervoor gepaste leeracitiviteiten ontwikkelen. Dit is iets wat ik zag zitten, en dacht dat ik best wel zou kunnen. Toch heb ik het tegenovergestelde ervaren: zeker bij CDO sloeg ik in gigantische paniek van keuzestress: WAAROVER zou ik kunnen lesgeven?!? hoe moet ik mijn bundel opstellen? Wat moet er wel in komen en wat niet? Wat is de inhoud, en hoe ga ik die vervolgens aanbrengen in een bundel?!
Vertrekkende vanuit een bestaande bundel, lukt me goed. Ik kan werkvormen verzinnen of keuzes maken in de manier waarop ik leerstof wil overbrengen. Maar welke leerstof op welke manier presenteren?! Vertrekkende vanuit een leerplan?! wablieft?! Dat was heel moeilijk.
Het lukt me beter wanneer ik zo'n document, het idee, wat heen en weer kan pingpongen met anderen, zo groeit het en kan ik gemakkelijker keuzes maken. Maar op mijn eentje is dit terreur.
Ook tijdens mijn tweede stage vond ik het bijzonder moeilijk om een powerpoint te maken over de verschillende visies op lesgeven. Daar wist ik weliswaar al welke visies behandeld zouden worden, maar dan komt de vraag: in hoeverre breid ik uit? wat behandel ik wel en wat niet meer? tot waar gaat het? En: hoe noteer ik dit nu in een krachtige zin die de essentie omvat?
Ik ben er nog niet uit.
Daar tegenover: ik werd gesmeten in een nieuw vak bij mijn derde stage in TKO, moest meteen lesgeven aan een klas die ik nog nooit gezien had, in een onderwijsvorm waar ik eigenlijk maar weinig van af wist, enz, maar mét een tiptop in orde lesbundeltje. Duidelijk afgebakend en mooi gestructureerd. Van daaruit kon ik dus vertrekken om mijn les vorm te geven. Dat is een heerlijkheid. Ik durf het bundeltje al eens te verlaten, ik verzin extra oefeningen etc. Ik kan dus wel leeractiviteiten ontwerpen op basis van aangereikte leerinhoud, maar die inhoud zelf bepalen (of de grenzen ervan) vind ik bijzonder moeilijk.
Iets anders waarop ik gebotst ben, wat ik niet had verwacht: ik schrijf op voorhand dat ik goed on-the-spot groepen kan lezen en hiernaar handelen, methodieken aanpassen etc indien nodig. Ik heb dit ook af en toe zeker gedaan, moeten doen zelfs, maar over het algemeen vind ik het bijzonder moeilijk. Er zijn momenten geweest waarop ik zag dat het misliep, maar niet goed wist waaraan dit exact lag, en dus niet in staat was om in te grijpen. Was ik te langdradig geweest? Of de moeilijk? Te eentonig? Hebben ze pauze nodig? Zit ik bijzonder in de knoei met mijn tijd?
Ik kreeg het compliment dat ik wél flexibel ben tijdens de les en met gemak mij aanpas aan de gegeven omstandigheden - inderdaad, als iemand om pauze vraagt, kan ik dat snel integreren in mijn les, maar anderzijds mankeerde ik soms helderheid om te zien wat er aan het gebeuren was in die les. Mijn reflectie-in-actie (toch?) schoot soms te kort naar mijn goesting. Ik voelde 'aan m'n seskes' dat er iets niet juist zat, maar ik vind het moeilijk om er de vinger op te leggen en ernaar te handelen. Daarom zijn pauzes weliswaar geniaal: een tijd voor korte reflectie en eventueel overleg met de stagebegeleider. Wat vind ik ervan? Wat vind jij ervan? Welke aanpassingen maak ik best nog?
Dit geeft me wel al wat angst om voor écht te gaan lesgeven. Dan ben je immers helemaal alleen. Het is een beetje zoals leren autorijden: na een tijd voelde ik me erg zeker achter het stuur, maar de eerste keer dat ik met rijbewijs en dus zonder mama naast mij naar huis reed (ocharme 3 minuten) ging ik er bijna aan onderdoor van de zenuwen. Van het besef dat er nu niemand meer is voor een korte uitwisseling van gedachten, geen klankbord, geen hulp. Maar ook dat moet ik leren zeker?
De leraar als begeleider van leer- en ontwikkelingsprocessen. Oftewel, de leraar die in staat is een groep te lezen en hiervoor gepaste leerinhouden te kiezen, deze omzetten in leeractiviteiten, aangepaste werkvormen vinden, een krachtige leeromgeving te creëren om zo leer- en ontwikkelingsprocessen op te zetten, deze begeleiden en ondertussen de observatie en evaluatie voorbereiden.
Euh.. Dat klinkt als een superman-leerkracht!
En dit is nog maar één van de tien functionele gehelen ..
Ik moet toegeven dat de moed mij even in de schoenen zakt.
Misschien even nadenken wat ik denk dat ik wél al kan..
- Ik heb veel ervaring in groepen lezen. Ik voel ook dat hier mijn kracht ligt. Zijn cursisten / leerlingen betrokken? Waarom wel/niet? Wat hebben ze nodig om wel betrokken te geraken? Of waar hebben ze nood aan op dit moment?
- Leerinhouden kiezen (ontwikkelen) en hier een gepaste leeractiviteit voor ontwikkelen. Hoe vertaal ik wat ik wil meegeven in een kader, of een taal die geschikt is voor mijn doelpubliek?
- Methodieken en werkvormen ontwikkelen en on-the-spot aanpassen waar nodig. Moet ik mijn werkvorm aanpassen of als begeleider enkel een klein ingreepje doen?
- Een krachtige leeromgeving opzetten. Dit door zowel mijn opbouw en gekozen methodieken, als door mijn begeleidershouding waarin ik steeds probeer iedereen persoonlijk te betrekken en dicht op hun vel te zitten om zo beklijvend leren te bereiken.
- Proces en product evalueren. Als de inhoud en werkvorm in mijn vingers zitten, krijg ik alle tijd om het proces van de cursisten / leerlingen te observeren en waar nodig kleine ingrepen te doen om hun leerproces nog krachtiger te maken.
Dit alles vertel ik natuurlijk over mijn expertise in het vormingswerk. De aangereikte leerinhoud en de daarbij horende leeractiviteiten en werkvormen liggen op voorhand vast, ik ken ze ondertussen door en door en weet van welke oefening exact waarom we die doen. Dat helpt.
Als leerkracht ken ik de inhouden, de leerdoelen,.. niet zo duidelijk. Ook de cultuur van een school verschilt van die van een cursus, dit maakt het ongetwijfeld moeilijker om groepen goed te lezen en noden te detecteren. Voor mij zal het dus veeleer een interessante oefening worden om enerzijds aan de slag te gaan met de leerinhouden en de vertaling ervan naar een krachtige leeromgeving en anderzijds mij in te werken in deze schoolcultuur en hier mijn eigen weg in te zoeken.
Ik ben benieuwd!
17/06/2014 - Tijd voor een eindreflectie
Interessant om het erover te hebben. Ik denk dat dit functioneel geheel het meest geëvolueerd is bij mezelf. Van een 'stoutejongens'houding in vormingswerk naar een regisserende 'ik-weet-exact-waar-ik-naartoe-wil' expert-houding die in het onderwijs gewenst, maar ook nodig blijkt. Niet dat ik mezelf al deze credits wil toeschrijven. Ik bezit deze competentie nog niet, maar ik heb doorheen mijn drie stages veel geleerd. Ik heb langzamerhand controle gekregen over de processen die ik met mijn leerlingen wou doorgaan. In mijn tweede stage, maar vooral tijdens mijn derde stage heb ik enorm veel technische kneepjes van het vak bijgeleerd. Technisch-instrumentele reflectie, en daar vervolgens iets mee doen, heeft voor mij duidelijk vruchten afgeworpen. Doorheen mijn stages begon ik duidelijk af te bakenen wat mijn leerinhoud was, op welke manier (via welke didactische werkvormen) ik dit wou aanbrengen aan de leerlingen en hoe ik deze dan exact en concreet moest opzetten. Het voorbeeld van mijn bord-gebruik
19/06/2014 - Oei, ik merk dat er een heel stuk reflectie is weggevallen.
Dat is behoorlijk jammer, want ik had er goed aan gewerkt. De miserie van software af en toe, of onhandige gebruikers ervan..
Enkele nieuwe gedachtenkronkels dan maar.
(sorry als de kwaliteit nu lager ligt, maar opnieuw reflecteren is zo onnozel)
Eergisteren schreef ik in mijn reflectie dat deze competentie misschien wel het meest geëvolueerd is bij mezelf, en vervolgens hang ik een positief verhaal over mezelf op. Toch zijn de zaken die onder dit functioneel geheel horen, wat me mischien wel het meest onzeker heeft gemaakt. In mijn voorafgaande reflectie, klonk ik vrij zeker van mezelf.
Toch enkele andersoortige evoluties:
Ik sprak in mijn anticiperende reflectie over het kiezen van leerinhouden en hiervoor gepaste leeracitiviteiten ontwikkelen. Dit is iets wat ik zag zitten, en dacht dat ik best wel zou kunnen. Toch heb ik het tegenovergestelde ervaren: zeker bij CDO sloeg ik in gigantische paniek van keuzestress: WAAROVER zou ik kunnen lesgeven?!? hoe moet ik mijn bundel opstellen? Wat moet er wel in komen en wat niet? Wat is de inhoud, en hoe ga ik die vervolgens aanbrengen in een bundel?!
Vertrekkende vanuit een bestaande bundel, lukt me goed. Ik kan werkvormen verzinnen of keuzes maken in de manier waarop ik leerstof wil overbrengen. Maar welke leerstof op welke manier presenteren?! Vertrekkende vanuit een leerplan?! wablieft?! Dat was heel moeilijk.
Het lukt me beter wanneer ik zo'n document, het idee, wat heen en weer kan pingpongen met anderen, zo groeit het en kan ik gemakkelijker keuzes maken. Maar op mijn eentje is dit terreur.
Ook tijdens mijn tweede stage vond ik het bijzonder moeilijk om een powerpoint te maken over de verschillende visies op lesgeven. Daar wist ik weliswaar al welke visies behandeld zouden worden, maar dan komt de vraag: in hoeverre breid ik uit? wat behandel ik wel en wat niet meer? tot waar gaat het? En: hoe noteer ik dit nu in een krachtige zin die de essentie omvat?
Ik ben er nog niet uit.
Daar tegenover: ik werd gesmeten in een nieuw vak bij mijn derde stage in TKO, moest meteen lesgeven aan een klas die ik nog nooit gezien had, in een onderwijsvorm waar ik eigenlijk maar weinig van af wist, enz, maar mét een tiptop in orde lesbundeltje. Duidelijk afgebakend en mooi gestructureerd. Van daaruit kon ik dus vertrekken om mijn les vorm te geven. Dat is een heerlijkheid. Ik durf het bundeltje al eens te verlaten, ik verzin extra oefeningen etc. Ik kan dus wel leeractiviteiten ontwerpen op basis van aangereikte leerinhoud, maar die inhoud zelf bepalen (of de grenzen ervan) vind ik bijzonder moeilijk.
Iets anders waarop ik gebotst ben, wat ik niet had verwacht: ik schrijf op voorhand dat ik goed on-the-spot groepen kan lezen en hiernaar handelen, methodieken aanpassen etc indien nodig. Ik heb dit ook af en toe zeker gedaan, moeten doen zelfs, maar over het algemeen vind ik het bijzonder moeilijk. Er zijn momenten geweest waarop ik zag dat het misliep, maar niet goed wist waaraan dit exact lag, en dus niet in staat was om in te grijpen. Was ik te langdradig geweest? Of de moeilijk? Te eentonig? Hebben ze pauze nodig? Zit ik bijzonder in de knoei met mijn tijd?
Ik kreeg het compliment dat ik wél flexibel ben tijdens de les en met gemak mij aanpas aan de gegeven omstandigheden - inderdaad, als iemand om pauze vraagt, kan ik dat snel integreren in mijn les, maar anderzijds mankeerde ik soms helderheid om te zien wat er aan het gebeuren was in die les. Mijn reflectie-in-actie (toch?) schoot soms te kort naar mijn goesting. Ik voelde 'aan m'n seskes' dat er iets niet juist zat, maar ik vind het moeilijk om er de vinger op te leggen en ernaar te handelen. Daarom zijn pauzes weliswaar geniaal: een tijd voor korte reflectie en eventueel overleg met de stagebegeleider. Wat vind ik ervan? Wat vind jij ervan? Welke aanpassingen maak ik best nog?
Dit geeft me wel al wat angst om voor écht te gaan lesgeven. Dan ben je immers helemaal alleen. Het is een beetje zoals leren autorijden: na een tijd voelde ik me erg zeker achter het stuur, maar de eerste keer dat ik met rijbewijs en dus zonder mama naast mij naar huis reed (ocharme 3 minuten) ging ik er bijna aan onderdoor van de zenuwen. Van het besef dat er nu niemand meer is voor een korte uitwisseling van gedachten, geen klankbord, geen hulp. Maar ook dat moet ik leren zeker?