Vooraf
12/11/2013 - Waar sta ik nu na enkele observatielessen?
Een partner van ouders / verzorgers is iemand die discreet kan omgaan, kan communiceren met ouders over het kind, maar ook breder over opvoeding en onderwijs. Daarnaast kan hij ook strategieën ontwikkelen om te communiceren met anderstalige ouders.
In mijn werkervaring gaf ik Nederlandse les aan ouders met kinderen in het Nederlandstalig onderwijs in Brussel, specifiek gericht op de ondersteuning van hun kind in het schoolgebeuren. Veel ouders spreken echter geen Nederlands en sommige leerkrachten kunnen zich of willen zich niet uitdrukken in een andere taal.
In deze context leerde ik de gevoelige relatie tussen directie, leerkrachten en ouders als het over taal gaat. Ik heb hier reeds positie in genomen. Ik zal steeds een manier zoeken om met ouders op een waardige manier in dialoog te gaan, al is het met handen en voeten of google translate.
Ook discreet omgaan met gegevens en communicatie met ouders over het kind in de school en het schoolgebeuren lijkt mij geen grote onbekende uitdaging. Daarmee wil ik niet het belang en de gevoeligheid ervan ontkennen. Volgens mij is het van cruciaal belang om als leerkracht een balans te vinden tussen een ouders erkennen in hun waarde en anderzijds soms onaangename boodschappen meedelen. Niet dat het een het ander in de weg staat, maar toch. Dat het een gevoelige taak is, valt niet te ontkennen. Of net ouders op het hopeloze af toch geboeid proberen krijgen over de schoolloopbaan van hun kind.
Ik durf wel zonder schroom te zeggen dat ik ervaring heb in het omgaan met ouders in de school- of vormingscontext. Specifiek in een middelbaar heb ik dit nog niet meegemaakt. Ik ben benieuwd naar een eerste oudercontact dus!
Een partner van ouders / verzorgers is iemand die discreet kan omgaan, kan communiceren met ouders over het kind, maar ook breder over opvoeding en onderwijs. Daarnaast kan hij ook strategieën ontwikkelen om te communiceren met anderstalige ouders.
In mijn werkervaring gaf ik Nederlandse les aan ouders met kinderen in het Nederlandstalig onderwijs in Brussel, specifiek gericht op de ondersteuning van hun kind in het schoolgebeuren. Veel ouders spreken echter geen Nederlands en sommige leerkrachten kunnen zich of willen zich niet uitdrukken in een andere taal.
In deze context leerde ik de gevoelige relatie tussen directie, leerkrachten en ouders als het over taal gaat. Ik heb hier reeds positie in genomen. Ik zal steeds een manier zoeken om met ouders op een waardige manier in dialoog te gaan, al is het met handen en voeten of google translate.
Ook discreet omgaan met gegevens en communicatie met ouders over het kind in de school en het schoolgebeuren lijkt mij geen grote onbekende uitdaging. Daarmee wil ik niet het belang en de gevoeligheid ervan ontkennen. Volgens mij is het van cruciaal belang om als leerkracht een balans te vinden tussen een ouders erkennen in hun waarde en anderzijds soms onaangename boodschappen meedelen. Niet dat het een het ander in de weg staat, maar toch. Dat het een gevoelige taak is, valt niet te ontkennen. Of net ouders op het hopeloze af toch geboeid proberen krijgen over de schoolloopbaan van hun kind.
Ik durf wel zonder schroom te zeggen dat ik ervaring heb in het omgaan met ouders in de school- of vormingscontext. Specifiek in een middelbaar heb ik dit nog niet meegemaakt. Ik ben benieuwd naar een eerste oudercontact dus!